Start van de herfst...
Blijf op de hoogte en volg Meike, Lloyd, Scott & Jill
20 Maart 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Ik zit hier op een van mijn favoriete plekjes, onder de grote bomen in de tuin naast de keuken, aan een grote tafel met veel stoelen er omheen en wat steevast onze braai plek is met z'n viertjes of met vrienden. Als ik naar links kijk zie ik de uitgestrekte bossen en heuvels van Addo park, voor mij staat de bougainville in volle bloei met prachtige grote paarse bloemen en om mij heen hoor ik het gezoem van de boeien en vogels die her en der in de bomen zitten te kwetteren.
Even een momentje rust, Jill die haar ochtend slaapje doet - ja wat een zegening met 15 maanden slaapt ze nog 2 keer per dag - en Scott is met Lloyd en gummy, zoals hij zijn grootvader noemt, voer halen voor de kippen. Met een kop koffie, het laatste stukje "millionairs shortbread" die ik dit weekend had gemaakt (oh zo slecht met wàt lekker!) en de iPad voor me, ben ik er klaar voor om een update te geven over ons leven hier.
Niet iedereen heeft Facebook of hebben we de gelegenheid om mee te skypen, dus dan is het al wel heel lang geleden sinds ik wat van me heb laten horen. En ja, hoe cliché ook, de tijd gaat zo snel.... Nu 2 jaar geleden wisten we net dat ik zwanger was en kwam deze boerderij vai een advertentie op internet op ons pad. Toen begon het hele circus, de afwegingen, de spanningen of we nu werkelijk onze droom konden gaan waar maken, het geregel, inpakken, afscheidnemen, diep adem halen en de sprong in het diepe te nemen! Normaal gesproken krijg je mij niet van de hoge duikplank af of in een achtbaan, maar dat heb ik dubbel en dwars ingehaald.
Nu komen we eindelijk in een fase, waarin we voorzichtig zouden kunnen zeggen dat we aan het aarden zijn, vaste grond beginnen te voelen, integreren en het thuis aan het worden is.
Bedrijfsmatig zijn we er nog lang niet, moeten we alle zeilen bij blijven zetten en proberen we ons enthousiasme niet te verliezen als we van de ene tegenslag naar de andere springen. We hebben grote verliezen gehad, op een gegeven moment hadden we zelfs 900 kuikens in 1 week verloren, tegenslagen met alles wat maar onder het kopje transport/iets met wielen en een motor geschaard kan worden, een vaste afzetmarkt die opeens niet zo betrouwbaar meer was, en zo kan ik nog wel even doorgaan.... Is het een makkelijker leven dan 2 jaar geleden? Absoluut niet! Maar op die moeilijke momenten gaan we op onze voorstoep zitten, met zicht over de rivier, de duinen en de zee en zien we Scott en Jill zo heerlijk scharrelen in alle vrijheid die ze hier hebben, halen we weer diep adem en brainstormen we over creatieve, inventieve oplossingen om weer verder te gaan.
Sociaal gezien zijn de afgelopen 2 jaar heel bijzonder geweest,met al het bezoek wat we uit Nederland hebben gehad. Mijn ouders en mijn zusje vorig jaar, die toen Jill hebben gezien nadat ze net geboren was. Vera, een vriendin uit Deventer die ons een tijdje is komen helpen. Mijn zus en haar gezin zijn in juli en augustus bij ons geweest en voor mij was het natuurlijk heel emotioneel en bijzonder dat mijn zus eindelijk mijn dochtertje kon vasthouden! Lloyd moeder is een tijd geweest afgelopen december en januari, tussendoor ook nog Peter Paul en Francis, vrienden uit Groningen. En Don is al een aantal keer geweest, als hij voor zijn werk op Johannesburg vloog en dan de moeite nam om 2 daagjes bij ons te blijven. Eind januari kwam ook Fab en hun dochtertje Zoë mee en zijn ze 2 weekjes hier geweest. Dus ons gastenboek heeft al veel leuke en lieve verhalen, die ik af en toe teruglees als ik het moeilijk heb (al resulteerde dat juist vaak in meer gesnotter...) Ik ben er enorm dankbaar voor dat iedereen zich zo welkom voelt. In februari en maart hebben we zelfs gasten gehad die we nog niet kenden, maar via via bij ons kwamen, want ja we zitten hier op een top lokatie met Addo om de hoek! Mijn plan voor een B&B heeft nog geen gestalte gekregen doordat alle tijd, geld en aandacht die we maar hadden naar de kippen zijn gegaan, maar eigenlijk zijn met de "via via bezoekers" al wel de eerste stappen gezet.
Ondertussen ben ik even verschoven, want de zon wordt steeds sterker. Zelfs al is de herfst begonnen - ook hier vallen dan de blaadjes van de bomen - het is nog steeds lekker weer en een hemdje met korte broek is nog voldoende. Scott loopt het liefst in zijn onderbroek, gelukkig heeft hij voldoende voorraad van die leuke boxers van de HEMA, en Jill in een rompertje maar met laarsjes aan, daar is ze gek op!
Sinds begin van dit jaar gaat Scott 2 ochtenden (van half 8 tot 13) naar "school". Het is een schattig klein schooltje, bovenop een heuvel bij Nanaga, zo'n 10km verderop. In totaal zijn er maar 50 leerlingen in de leeftijden 2 tot 10 jaar. Dus hij kan hier gewoon doorgroeien naar de basisschool, en hopelijk is de school gegroeid tegen de tijd dat hij 10 is, zodat we pas met de middelbare school hoeven na te denken over een eventuele optie van kostschool.
Dat hij daar nu naar toe gaat, geeft ons ook meer sociale contacten met de "buurt", want er zijn dus heel veel andere (voornamelijk) farmers met jonge kinderen en omdat de school een privé school is, organiseren ze regelmatig activiteiten om extra geld in te zamelen, wat weer resulteert in leuke sociale bijeenkomsten! Zo hebben we laatst een steak evening gehad, waar je je voor kon inschrijven voor R100,- (ca 7€) en verschillende moeders maakten dan ook een gerecht voor het buffet. Ik had toen voor het eerst "millionairs shortbread" gemaakt voor het dessert buffet en het was een regelrechte hit (wellicht ook weer een potentiële inkomstenbron ;) ). Het werd gehouden in een gemeenschapszaal bij een kerk hier in de buurt, de kinderen renden overal in de rondte achter elkaar aan, iedereen had zijn eigen drankje bij zich en je schoof aan de lange tafels aan zodat we voldoende nieuwe mensen leerden kenden. En natuurlijk was er buiten een groot vuur, waar daarna de steaks op werden gebraaid. We zorgen er nu steeds meer voor dat we voldoende van deze ontspannen momenten hebben, want dat geeft energie en brandstof om het leuk te houden.
Ook doordat ik nu actief onze kipproducten (we laten nu een gedeelte van onze eigen kippen verwerken tot worstjes, saté stokjes, drumsticks, schnitzels, noem het maar op) ben gaan vermarkten in PE en de lokale omgeving hier, leren we steeds meer mensen kennen, op zaterdagochtend doen we een rondje door het "dorp" om het overal te bezorgen en eindigen we vaak voor koffie bij Joey en Garth, onze nieuwe vrienden hier in Canonville (dat ligt tegen Colchester aan). Daarnaast kunnen mensen een "veggie-box" bestellen, vol met groenten die we zelf verbouwen en zo is nu Lovemore Chicken&Veggies ontstaan. Het gros van de kippen wordt nog steeds direct aan het slachthuis verkocht, maar als we deze nieuwe markt kunnen gaan uitbreiden, kunnen ook onze aantallen omhoog en en als we over meer kippen de kleine marge kunnen behalen, wordt de totale winst groter en krijgen we financieel ook een betere toekomst voor het bedrijf.
Voor wie het leuk vind, kijk ook op onze Facebook pagina: https://www.facebook.com/LovemoreChicken
Even een momentje rust, Jill die haar ochtend slaapje doet - ja wat een zegening met 15 maanden slaapt ze nog 2 keer per dag - en Scott is met Lloyd en gummy, zoals hij zijn grootvader noemt, voer halen voor de kippen. Met een kop koffie, het laatste stukje "millionairs shortbread" die ik dit weekend had gemaakt (oh zo slecht met wàt lekker!) en de iPad voor me, ben ik er klaar voor om een update te geven over ons leven hier.
Niet iedereen heeft Facebook of hebben we de gelegenheid om mee te skypen, dus dan is het al wel heel lang geleden sinds ik wat van me heb laten horen. En ja, hoe cliché ook, de tijd gaat zo snel.... Nu 2 jaar geleden wisten we net dat ik zwanger was en kwam deze boerderij vai een advertentie op internet op ons pad. Toen begon het hele circus, de afwegingen, de spanningen of we nu werkelijk onze droom konden gaan waar maken, het geregel, inpakken, afscheidnemen, diep adem halen en de sprong in het diepe te nemen! Normaal gesproken krijg je mij niet van de hoge duikplank af of in een achtbaan, maar dat heb ik dubbel en dwars ingehaald.
Nu komen we eindelijk in een fase, waarin we voorzichtig zouden kunnen zeggen dat we aan het aarden zijn, vaste grond beginnen te voelen, integreren en het thuis aan het worden is.
Bedrijfsmatig zijn we er nog lang niet, moeten we alle zeilen bij blijven zetten en proberen we ons enthousiasme niet te verliezen als we van de ene tegenslag naar de andere springen. We hebben grote verliezen gehad, op een gegeven moment hadden we zelfs 900 kuikens in 1 week verloren, tegenslagen met alles wat maar onder het kopje transport/iets met wielen en een motor geschaard kan worden, een vaste afzetmarkt die opeens niet zo betrouwbaar meer was, en zo kan ik nog wel even doorgaan.... Is het een makkelijker leven dan 2 jaar geleden? Absoluut niet! Maar op die moeilijke momenten gaan we op onze voorstoep zitten, met zicht over de rivier, de duinen en de zee en zien we Scott en Jill zo heerlijk scharrelen in alle vrijheid die ze hier hebben, halen we weer diep adem en brainstormen we over creatieve, inventieve oplossingen om weer verder te gaan.
Sociaal gezien zijn de afgelopen 2 jaar heel bijzonder geweest,met al het bezoek wat we uit Nederland hebben gehad. Mijn ouders en mijn zusje vorig jaar, die toen Jill hebben gezien nadat ze net geboren was. Vera, een vriendin uit Deventer die ons een tijdje is komen helpen. Mijn zus en haar gezin zijn in juli en augustus bij ons geweest en voor mij was het natuurlijk heel emotioneel en bijzonder dat mijn zus eindelijk mijn dochtertje kon vasthouden! Lloyd moeder is een tijd geweest afgelopen december en januari, tussendoor ook nog Peter Paul en Francis, vrienden uit Groningen. En Don is al een aantal keer geweest, als hij voor zijn werk op Johannesburg vloog en dan de moeite nam om 2 daagjes bij ons te blijven. Eind januari kwam ook Fab en hun dochtertje Zoë mee en zijn ze 2 weekjes hier geweest. Dus ons gastenboek heeft al veel leuke en lieve verhalen, die ik af en toe teruglees als ik het moeilijk heb (al resulteerde dat juist vaak in meer gesnotter...) Ik ben er enorm dankbaar voor dat iedereen zich zo welkom voelt. In februari en maart hebben we zelfs gasten gehad die we nog niet kenden, maar via via bij ons kwamen, want ja we zitten hier op een top lokatie met Addo om de hoek! Mijn plan voor een B&B heeft nog geen gestalte gekregen doordat alle tijd, geld en aandacht die we maar hadden naar de kippen zijn gegaan, maar eigenlijk zijn met de "via via bezoekers" al wel de eerste stappen gezet.
Ondertussen ben ik even verschoven, want de zon wordt steeds sterker. Zelfs al is de herfst begonnen - ook hier vallen dan de blaadjes van de bomen - het is nog steeds lekker weer en een hemdje met korte broek is nog voldoende. Scott loopt het liefst in zijn onderbroek, gelukkig heeft hij voldoende voorraad van die leuke boxers van de HEMA, en Jill in een rompertje maar met laarsjes aan, daar is ze gek op!
Sinds begin van dit jaar gaat Scott 2 ochtenden (van half 8 tot 13) naar "school". Het is een schattig klein schooltje, bovenop een heuvel bij Nanaga, zo'n 10km verderop. In totaal zijn er maar 50 leerlingen in de leeftijden 2 tot 10 jaar. Dus hij kan hier gewoon doorgroeien naar de basisschool, en hopelijk is de school gegroeid tegen de tijd dat hij 10 is, zodat we pas met de middelbare school hoeven na te denken over een eventuele optie van kostschool.
Dat hij daar nu naar toe gaat, geeft ons ook meer sociale contacten met de "buurt", want er zijn dus heel veel andere (voornamelijk) farmers met jonge kinderen en omdat de school een privé school is, organiseren ze regelmatig activiteiten om extra geld in te zamelen, wat weer resulteert in leuke sociale bijeenkomsten! Zo hebben we laatst een steak evening gehad, waar je je voor kon inschrijven voor R100,- (ca 7€) en verschillende moeders maakten dan ook een gerecht voor het buffet. Ik had toen voor het eerst "millionairs shortbread" gemaakt voor het dessert buffet en het was een regelrechte hit (wellicht ook weer een potentiële inkomstenbron ;) ). Het werd gehouden in een gemeenschapszaal bij een kerk hier in de buurt, de kinderen renden overal in de rondte achter elkaar aan, iedereen had zijn eigen drankje bij zich en je schoof aan de lange tafels aan zodat we voldoende nieuwe mensen leerden kenden. En natuurlijk was er buiten een groot vuur, waar daarna de steaks op werden gebraaid. We zorgen er nu steeds meer voor dat we voldoende van deze ontspannen momenten hebben, want dat geeft energie en brandstof om het leuk te houden.
Ook doordat ik nu actief onze kipproducten (we laten nu een gedeelte van onze eigen kippen verwerken tot worstjes, saté stokjes, drumsticks, schnitzels, noem het maar op) ben gaan vermarkten in PE en de lokale omgeving hier, leren we steeds meer mensen kennen, op zaterdagochtend doen we een rondje door het "dorp" om het overal te bezorgen en eindigen we vaak voor koffie bij Joey en Garth, onze nieuwe vrienden hier in Canonville (dat ligt tegen Colchester aan). Daarnaast kunnen mensen een "veggie-box" bestellen, vol met groenten die we zelf verbouwen en zo is nu Lovemore Chicken&Veggies ontstaan. Het gros van de kippen wordt nog steeds direct aan het slachthuis verkocht, maar als we deze nieuwe markt kunnen gaan uitbreiden, kunnen ook onze aantallen omhoog en en als we over meer kippen de kleine marge kunnen behalen, wordt de totale winst groter en krijgen we financieel ook een betere toekomst voor het bedrijf.
Voor wie het leuk vind, kijk ook op onze Facebook pagina: https://www.facebook.com/LovemoreChicken
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
